BLOG 5
Ik ben het beu hier in Oucwègne. Mijn leven is gefaald. Mijn man die me verlaten heeft, omdat hij dodelijk ziek was en daar niet mee om kon gaan. Ik kan er niet overheen dat ik de man van mijn leven ben verloren. De cello die ik heb laten maken van de boom waar meneer Pottenbakker zich aan heeft opgehangen is één maand geleden toegekomen. Toen ik het daarjuist over mijn hart kreeg de cello te bespelen ondervond ik dat ze helemaal niet mooi klonk. Ze is ook niet mooi. Het loofhout lijkt me niet geschikt om een cello van te maken. Ook het laatste stuk hout dat meneer Pottenbakker voor me heeft gekapt is opgestookt. Mijn tijd is er. Ik kan er niet meer tegen. Mijn leven is een grote tegenslag. Dit had allemaal nooit mogen gebeuren. Momenteel ben ik onderaan de heuvel met mijn trouwe zwerver. Ik ben hier niet zomaar om even te wandelen. Ik ben hier om iedereen vaarwel te zeggen. Vaarwel van mijn trouwe hondenvrienden. Vaarwel van het leven...
BLOG 1
Hallo ik ben mevrouw Verona! Ik woon spijtig genoeg op een heuvel. En dat is niet altijd gemakkelijk voor zo'n oude vrouw als mij en dat is nog niet het ergste, want op mijn dagelijkse routine liggen er zo nog twee. In de winter zijn deze heuvels erg moeilijk bereikbaar en dan is het ook erg vermoeiend om deze heuvels te beklimmen. Bewapend met mijn oude wandelstok en met mijn trouwe zwerver (een hond). Ik hou namelijk erg veel van honden. Ik voel me aangetrokken tot honden en zij voelen zich aangetrokken tot mij. Het enige probleem is dat ik zonder hulp niet thuis kan geraken. Dan moet een lift krijgen terug naar boven, want misschien haal ik de volgende dag dan niet in deze kou. Het dorp is een verlaten plaats die niet veel winkels kent. Wat er wel is is een kantine. Die bevindt zich in het oude cinema gebouw waarin er vroeger altijd een oude man zat die ook op één van de heuvels rond het dorp woonde. Hij was een echte gierigaard die nooit ze'n rondje betaalde als het zijn beurt was. Hij is zo gierig dat hij zelfs zijn cigaren een datum geeft. Deze gierigaard kon ook niet zelfstandig de heuvel terug beklimmen. De bewoners van ons dorp zijn de vriendelijkste personen dat je je kan voorstellen en zijn altijd bereid te helpen wanneer nodig. Wel bijna altijd, want de man is reeds overleden toen hij zelfstandig de heuvel terug moest beklimmen. Toen was er niemand om hem te helpen. hierdoor heb ik nu schrik gekregen dat mij het zelfde lot toewacht.
BLOG 4
Het is werkelijk ongelofelijk dat er zoveel mannen direct op me af komen gestormd. Ze zijn als wilde beesten die precies nog nooit seks hebben gehad als ze horen dat een vrouw in het dorp terug vrijgezel is. Ik haat het gevoel om te weten dat heel het dorp fantaseert over hoe ik zou zijn in bed. Zeker als ik denk aan het soort mannen dat hier rond loopt. Het zijn allemaal dronkaards met bierbuiken, maar toch is het gevoel van eenzaamheid altijd dichtbij waardoor ik toch al gezondigd heb tegenover mijn overleden echtgenote. Maar ik zal me nooit zo diep blootstellen aan mijn minnaars dan dat ik dat deed aan mijn man. Omdat jezelf diep blootstellen aan iemand echt de eerlijkheid is. Elke keer zeg ik het spijt me, maar dat is niet tegen mijn minnaar of mijn lichaam maar dat is naar de jongeman op de foto op mijn nachtkastje. Ik heb vandaag ook een grote stap genomen in mijn rouwproces, want ik heb de boom naar beneden gehaald waar mijn man zich aan heeft opgehangen. Toch blijft dit moeilijk. Het is een kleine stap voor de wereld, maar een grote stap voor mij!
BLOG 3
In deze stad is er grootschalig probleem. Het is een probleem waar alleen de mannen mee kampen hier in Oucwegne, want het eigenaardige feit is dat vorige generaties hier geen meisjes op de wereld konden zetten. En dat kan wel eens een probleem worden voor al deze mannen. Die wel eens wat aandacht willen van de vrouwen. Daarom organiseren ze soms een busritje naar één van de dichtbij zijnde steden. Daar hebben ze vrouwen in overvloed. Ze moeten de prostituees maar kiezen, maar velen lieten hun te hevig gaan bij het feesten en dat zorgde voor problemen later als ze hun mannelijkheid moesten tonen bij de vrouwen. Maar dat ze allemaal te zat waren om nog een bok te zijn. Wat meestal zorgt voor een neerslachtige sfeer bij de terugrit. Men heeft zich al verzoend met de theorie dat het zaad van al die dronkaards te slap is om zoiets mooi te maken. Mijn man is spijtig genoeg een tijd geleden gestorven. Hij was een componist ,maar werd in dit dorp de naam Pottenbakker gegeven. Men dacht dat hij een kunstenaar was en vernam dat hij potten maakte. Toen men ontdekten dat hij een componist was werd hij niet zachter tegen de borst gedrukt, maar dat koosnaampje bleef wel gelden.
BLOG 2
Het was niet mijn beste keus ooit, denk ik, om het bospad te gebruiken bij het afdalen. Het is de zwaarste weg van de vier die men kan gebruiken om de heuvel af te dalen. Dat is omdat hier de hellingsgraad veel hoger ligt dan de andere routes. Ik snap echt niet hoe die mountainbikers zo gek kunnen zijn om elke week deze stomme helling op en af te rijden. Zomaar. Gewoon om hun lichaam af te matten. Zij zien het afmatten van het lichaam als iets goed ,maar ze moeten ook zien dat ze niet omver worden geschoten door de jagers die hier op herten komen jagen. Misschien gebruiken ze de fietsers wel als schietdoelen, omdat het bij de herten niet echt goed loopt. Hoe zou hdat komen? je kan die jagers van honderd meter afstand horen hijgen en rochelen. Het zijn echte Bourgondiërs met buiken als basilieken die ze probeerden te vermarkten aan de dames. Het zou straks beginnen sneeuwen en dat wekt wel wat emotie bij me op, omdat ik dan aan de goede tijden moet denken van mij en mijn man die al heel lang overleden is. Ik herinner mij nog steeds het plezier dat we samen hadden met de slee waarmee we samen de heuvel afgleden. Was hij hier maar nog.
